Zaterdag 13 juli 1946.

's Morgens om 7 uur stond onze hele compagnie aangetreden in gevechtstenue. De 3e Cie moest vandaag kampong Klampisang doorzoeken ten kosten van alles. Aalmoezeniet en Vedlprediker gingen ook mee  en verder verschillende officieren van de intelligence, militaire politicie, medische hulp: enfin alles wat bij een actie behoord te zijn. De 3inch mortieren en artillerie werd ook in stelling gebracht. Voor de kampong kreeg ieder peloton zijn eigen route te volgen. Wij kregen weldra hevig vuur van snipers en mortieren, zelfs van vickers. Artillerievuur werd aangevraagd en de granaten waren bijzonder goed gericht. En legden direct de vijandelijke mortieren het zwijgen op. Het 2e pel. ging over tot een stormaanval op de kampong. Op dat moment werd er zo geschreeuwd en gevuurd dat het op een hel leek. Ons 3e pel. was ondertussen achterom getrokken om eventuele vluchtelingen op te vangen. Echter zonder succes. Ze waren ons schijnbaar te snel af geweest. Na de kampong te hebben doorzocht waar ook niks gevonden werd begon de lange terugtocht. We hoorden al spoedig dat sold. van Pol uit Heythuysen gesneuveld was en Piet Hendrikx en Veldhuisen gewond waren. Terwijl sold. Scheapkens het op de zenuwen had gekregen en buiten bewustzijn was. En eveneens naar 't ziekenhuis werd getransporteerd. Plotseling 4 draagbaren achter elkaar voorsjouwend door de rimboe. Een treurig gezicht om zo te moeten terugkeren. Om 3 uur was er een Requiem Mis voor van Pol. Daarna is hij met miltaire eer begraven geworden. Luit. Pieters hield een ontroerende toespraak aan het graf. Daarna brachten wij hem onze laatste groet. 13 juli is voor de 3e Cie een zware en onvergetelijke dag geweest. Tijdens deze actie was ik mortierschutter. 

uit dagboek Jac de Renet ,3e cie -2-6RI

"Voor ons gaat het leven verder en vandaag 13 juli hebben we onze eerste actie in compagniesverband achter de rug.

De opdracht was het zuiveren van de ( voor mij beruchte) kampong Klampisan. 

De actie  verliep niet zoals wij gewild hadden. Reeds noordwestelijk van Klampisan kwamen we onder vuur te liggen doch konden door een droge sloot oprukken. Terwijl wij voorwaarts gingen, hoorden we mortierinslagen en kregen ook vanaf een heuvel, mitrailleurvuur.

Onze mortier bracht de vijandelijke mitrailleur echter tot zwijgen, waarna het 3e peloton zich bij ons kon voegen en wij gezamenlijk de kampong zuiverden. 

Mijn mijn peloton in rugdekking gingen we daarna de afgesproken weg terug. Ondertussen bestookte onze artillerie een der heuveltoppen van Klampisan omdat daar de vijand was waargenomen en een mortier in stelling trachtte te brengen. Blijkbaar met succes want de mortier kwam niet in actie en ik dacht dat we ook deze keer zonder slachtoffers onzerzijds, Klampisan achter ons konden laten. 

Het tegendeel bleek echter waar. We hadden zelfs een dode en wel soldaat van Pol, die door een mortiergranaat was getroffen en onmiddellijk gedood. 

Dat was de derde dode in één week."  

Uit herinneringsboek Zo maar wat herinneringen door A. Verhulst. 

"Vandaag is het weer een rouwdag voor 6 RI en bijzonder voor onze compagnie. Bij de actie die de gehele compagnie deed naar kampong, waar we moet ons peloton den 20 juni terug hadden moeten trekken. De plannen werden volbracht. Nu ligt de kamping in as. Echter waren er verliezen onzer zijnds n.l. door een granaat een dode, soldaat van Pol en twee gewonden, sold. Hendriks en sld. Veldhuijzen, alle twee van het tweede peloton. Vanmiddag om half vijf wordt hij met militaire eer begraven."

uit dagboek 3-2-6 veteraan, dienstmakker van Theo.